Anhui, today we are back 😍 to you

Vandaag is het dan zover, we gaan verlaten Shanghai met een snik en tot ziens als het aan ons ligt. Op naar Anhui, de provincie waar alles bijna 11 jaar begon met de geboorte van Si Yu en de rest is bekend. Haar entree in ons leven en dat van familie en vrienden.  Maar we dwalen af.

De start was vanochtend al erg vroeg na een nachtje niet slapen ( dank je wel Franse buurmeiden). Om 6.30 stond de chauffeur al klaar en bracht ons naar het treinstation naast de luchthaven waar de HS treinen al klaar stonden. Wat een leuke chaos daar, veel mensen, weer alle bagage door de scan, zoeken waar we moesten zijn en hop zitten. Van te voren reserveerje plaatsen in de trein en je stoel ligt vast. Je meld je dan bij een “gate” en daar gaan 15 min voor vertrek de deurtjes open en je scant je naar binnen. Wel opletten want stoïcijns voordringen is ze niet vreemd. In de wagon snel je koffers boven in de rekken, jaja, die grote zware ook. Nog even snel een kleine oude Chinese man geholpen want die kon er niet bij nl 😂. Heerlijk trein, veel personeel die van alles en nog wat doet. Schoonmaken, eten/drinken verkopen, tickets enz. De HS trein ( we reden op sommige stukken + 330 km) reed heerlijk en stil ( ongelovelijk als je hier de ns pakt toch?).

Na een aantal stops en 3 uur verder kwamen we aan in Shangrao. Hier ontstond enige roering in de trein, het bleek nl dat de trein achteruit zou gaan rijden om zijn weg te vervolgen naar Mount Huangshan, onze eindbestemming voor vandaag. Maar zoals we vaker verrast werden en veel Chinezen met ons, werd met een vernuftige pendaalgedraait zodat iedereen weer in de juiste richting zat 🤔, juist. Zoals je het denkt, zo was het ook. De hele rij was gedraaid hahahah. We konden samen met de vele Chinezen het lachen niet onderdrukken. Onderweg hebben we wel genoten van het landschap alhoewel het weer slechter en slechter werd.Aangekomen op onze eindbestemming regende het pijpenstelen. De gids wachte ons al op en we reden naar de berg waar we op een shuttlebus gezet werden om via een 10-15 minuten lange kabelbaan ( en geloof, mist hielp me deze x maar wat stijl en wat hoog gingen we) op de berg te komen. Grote koffers achtergelaten in een hotel en met rugtas, postcodeloterijkoffer naar boven gegaan. Hier moesten we nog 2 kilometer lopen ongeveer, op en af. We begrepen dus waarom we eigenlijk ook de kleine koffer niet hadden moeten meenemen. Nat van de regen, de vreselijke dichte mist en het zweet eindelijk aangekomen bij het hotel.

Ondertussen toch alweer 16.45 uur en honger als een paard. Niet te krijgen, dus maar biertje gekocht en wat chips (oeps) om de honger iets te stillen. Ondertussen te weten gekomen dat de kans op een goede zonsopkomst 30 % is morgenochtend. Maar we gaan er wel voor dus de wekkers zijn meteen op 04.45 uur gezet ( vertel dit niet in R’dam hè want dan verwachten ze me daar ook zo vroeg).  In het restaurant heeft Si Yu weer eens flink zitten eten want alles was veel veel te te lekker. Wij hebben dit ook prima gedaan, maar hier kunnen wij niet tegenop. Alles uiteraard met stokje wat ons meisje steeds beter onder de knie krijgt.

Nu maar snel slapen, morgen de foto’s en hopelijk ook de zonsopkomst en de pieken die boven de bewolking uitsteken. Dat was nl ons reisdoel.

We hoorden van de gids dat deze voor Chinezen de belangste berg is. Heel verhaal, maar leuk om te googelen als je het niet kent. Tis nl gekomen door alleen een verhaal en de rest is ...... geschiedenis.W

e willen jullie allemaal hierbij ook bedanken voor alle leuke en lieve berichtjes en Jan, als we terug zijn schrijf ik even wat op jullie Si Yu’s blog. Erg leuk, zelfde jaar, zelfde maand, zelfde naam. Bijzonder dit.

Morgen komen de foto’s, ze slapen nl al en Marjan en Si Yu hebben de meeste foto’s 👍